มีการสังเคราะห์อีกแบบหนึ่ง ที'ถูกสังคมไทยลืม คือ การสังเคราะห์โดยใช้ภูมิปัญญาชาวบ้านคำว่า “ภูมิปัญญาขาวบ้าน’’ ส่วนมากจะถูกเข้าใจว่า คือ ความรู้ความชำนาญที่ส่งทอดต่อก้นมา ถ้าเข้าใจเช่นนั้น ข้าพเจ้าคิดว่า นั้นคือคิดได้ประยุกตัใต้เท่านั้นข้าพเจ้าเป็นคนเมือง สระน้ำเด็กทรงสูง อพยพมาอยู่ชนบท และต้องใช้แรงงานชนบทช่วยเป็นกำลังทุกอย่าง เช่น ปลูกสร้างอาคาร ทำสวน ทำทุกอย่างรวมทั้งนำเดินป่า พบว่า คนที่เรียนจบชั้นประถม อยู่ห่างไกลความเจริญไม่มีทีวี หนังสืออ่าน ยกเว้นฟังวิทยุบ้าง แต่ทว่าเขาจะเข้าใจระบบต่างๆ ดีกว่าผู้มีการศึกษาเสียอีก เขาสามารถจะแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้ดีทุกเรื่อง เพียงแค่ใช้เครื่องมือง่ายๆ ที่มือยู่รอบตัวเท่านั้นข้าพเจ้ามีอดีตเป็นนักวิชาการคนหนึ่ง แด,ไม่อาจแก้ปัญหาแบบเดียวก้บที่ชาวบ้านทำ ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ปัญหาเกี่ยวกับอาชีพ แต่เป็นปัญหาเฉพาะหน้าทุกอย่าง ต้นไม้ล้มห์กถ้ามีคนน้อยคนจะทำอย่างไร
การปัองก้นไฟป่า นํ้าป่า การป้องก้นพายุ การเก็บกักนํ้า ฯลฯชาวบ้านเก่งกว่าข้าพเจ้าทุกเรื่องรู้จักคิดนอกจากนี้ ภูมิปัญญาย้งรู้การควรไม,ควรเกี่ยวกับพืชหลังการเก็บเกี่ยว การรู้จักทอผ้าลวดลายต่างๆ ศิลปะทำด้วยไม้ ฯลฯ สระเป่าลมในบ้าน น่าประหลาดใจว่า คนรุ่นใหม่ทีดูทีวีตั้งน,ต่เล็ก เรียนมาก กลับกำลังสูญสียภูมิปัญญาทีเคยมิในบรรพบุรุษ การมีชีวิตที่ทันสมัยนี่เองที่ทำให้คอนฟิกกูเรชันของความคิดลังเคราะห์เชิงบวก กลายเป็นความคิดลังเคราะห์เชิงลบ ปัจจุบันคนเก่งจะคิดแต่เพียงว่าทำอย่างไรจะเขียนโครงการไปเอาเงินจากทางการ ทำอย่างไรจะซื้อมอเตอรไซด์โดยมีเงินนิดหน่อย นี่คือการเปลี่ยนแปลงความคิดลังเคราะห์จากเชิงบวกมาเป็นความคิดลังเคราะห์เชิงลบที่เห็นชัดเจนของคนไทยนักปราชญ์ตะวันตกและตะจันออกเห็นพ้องต้องกันว่า สระน้ำเด็กขอบตั้ง มนุษย์ไม่อาจประเมินเกินสติปัญญาของตน เพดานปัญญาในตนนี่เองที'ทำให้การประเมินของมนุษย์แตกต่างกัน ทั้งๆ ที่กำลังประเมินของชิ้นเดียวกัน
การประเมินก็จะทำไปตามรห้สนัยที่เก็บบ้นทึกไว่ในจิตพุทธศาสตร์ถือว่า ข้อมูล เหตุกาปรากฏการณ์ต่างๆ ที่มากมายเป็นอจินไตยนี้น ถ้าประเมินโดยมนุษย์จะลดรูปลงเหลือสามกลุ่ม คืประเมินแล้วรู้สึกชอบ รู้สึกไม่ชอบ ไม่รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบหรือเฉยๆ หรือประเมินไม่ได้ ยกเว้นผู้เป็นอริยบุคคล จะไม่ประเมินหรือแม้ประเมินอยู่ แต่ภายในใจยังเป็นอุเบกขา เห็นว่าทุกอย่างเป็นเช่นนั้นเอง
สระน้ำเด็ก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น